بررسی مقایسه ای میانگین دید سه بعدی در افراد نزدیک بین و دوربین

سابقه و هدف: این مطالعه در ادامه مطالعات هدف مند قبلی در راستای بررسی ارتباط دید سه بعدی با خطاهای انکساری بینایی می باشد. دید سه بعدی عامل مهمی در عملکرد درک فضایی فرد از اجسام می باشد. به طوری که در برخی مشاغل اهمیت بالایی داشته و فرد در صورت دارا نبودن حداقل استاندارد، کارایی لازم و صلاحیت احراز شغل را ندارد. با تعیین ارتباط هر کدام از دو طیف شایع عیوب انکساری (نزدیک بینی و دوربینی) با دید سه بعدی، بررسی مقایسه ای، غربال گری و احیاناً درمانی خطای انکساری خاص، انتظار می رود سطح کارایی افراد و مشاغل بهبود یابد. هدف این مطالعه بررسی مقایسه ای میانگین دید سه بعدی در دو گروه بیماران نزدیک بین و دوربین می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی که به شکل مقطعی در 6 ماهه دوم سال 83 بر روی 96 نفر (در دو گروه 48 نفره نزدیک بین و دوربین) از مراجعین درمانگاه چشم پزشکی بیمارستان فیض اصفهان انجام گردید؛ میزان عیب انکساری با اتورفرکتومتر اندازه گیری و سپس با تست تیتموس میزان دید سه بعدی تعیین و به همراه خصوصیات دموگرافیک بیماران (سن، جنس و سطح تحصیلات) ثبت و سپس داده ها توسط نرم افزار آماری spss ii آنالیز گردید. یافته ها: میانگین سنی بیماران 10 ±1/31 بود. 53 بیمار مرد و 43 نفر زن بودند. از نظر سن و جنس تفاوت معنی داری وجود نداشت. از نظر تحصیلات، گروه نزدیک بینی سطح بالاتری داشتند. میانگین میزان دید سه بعدی در گروه نزدیک بین 8/10±1/31 و در گروه دوربین 7/28±3/77 بود و بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده گردید، به طوری که گروه نزدیک بین با اختلافی در حدود 46 از میانگین دید سه بعدی بهتری برخوردار بودند (753/0 r=، 001/0(p< . نتیجه گیری: نوع عیب انکساری، می تواند عامل تعیین کننده ای در میزان دید سه بعدی باشد، به طوری که افراد نزدیک بین از دید سه بعدی مطلوب تری برخوردارند و در موارد دوربینی، اصلاح عیب انکساری جهت بهبودی در دید سه بعدی اهمیت بیش تری دارد.